- ROMANUM
- ROMANUMoppid. Delphinatus, in Allobrogibus, et dioecesi Viennensi, ad Isaram fluv. qui 3. leuc. infra cadit in Rhodanum, 3. leuc. a Valentia in Caeciam, 10. a Vienna in Meridiem: a Romo XVI. Rege, ut traditio est, exstructum. Vulgo S. Romans, locus est Abbatiâ seu Monasteriô nobilis, ad ripam Isarae, in Rhodanum decurrentis. Eius meminit Gregorius VII. Pont. Rom. in Epist. scriptâ Fratribus consistentibus in Abbatia Romana super fluv. Isaram constitutâ. item in altera, Clericis Romanensibus insoripta. In Actis S. Barnardi Episcopi Viennensis, quae servantur in Archivis Monast. Ambroniaci Ambornay, B. Barnarus vocatur Patronus Romanensium, diciturque construxisse Monasterium in loco, cui Romanis nomen imposuit; osnditâ ibi Ecclesiâ in honore B. Petri Monachis cum Abbate cottocatis, in ipso loco sepeliri desiderantem trium Martyrum reliquias, quus fidei suae prtmitias Vienna primum habuerat. eo transtulisse reverenter, scil. Severini, Exsuperii et Feliciani, prinoipatu Karoli M. Liber de Vita ipsrus, Bernardum eum vocat, meminitque loci solitarii, ubi Monasterium S. Apostolorum Petri et Pauli construxit nomenque de Romanis ab eo. penes quem ius loci spectabat, indidit. Ibidem loci de Romanis dicti, et loci cui Romanis nomen imposuit. Alibi quoque locus semper Romanis dicitur, et Monachi atque incolae loci Romanenses. Vide Hadr. Vales. Notit. Gall. Est et Romanum Monast. Roman Moustier, in dioecesi Lausannensi; quod una cum aliis, ab Henrico Abbate Cluniacensi, vel potius a S. Odilone, vel instauratum, vel a fundamentis exstrucutm esse, Monachus quidam vitae eius Auctor refert, apud eundem Valesium in Celsinariae.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.